دلـ♥ـم خـیـلــی بــیــشــتــر از حـجـمــش پـــُر اســت ؛

 این بهار

یک اتفاق خوب کم دارد

رخ بده...!

.

.

تابستان داغی ست اما دلم دیگر به این زندگی گرم نمیشود . . .

آنقدر نیستـی

کــه گاهــی حــس مـی کنـم

عشـــق را نسیـــه به من داده ای

بی تـابـم !

نقـد می خــواهـمت میفهمی …

.

.

من درختت میمونم

تو تبر هم که بشی و بخوای منو قطع کنی

آخرش یا دستمال میشم واسه اشک چشمات

یا قلم و کاغذ می شم واسه دلتنگیات!

.

.

روزی میرسد

که با لبخند تو بیدار میشوم.

 این روز هر زمانو هر لحظه که میخواهد باشد باشد

 فقط باشد


ادامه مطلب رو دنبال کن...

 به اینکه راحت دروغ میگویی عادت کرده ام

ولی .... دلم میسوزه

وقتی برای اثبات دروغت ...

میگی ....

به جون تو که دوستت دارم !!!

 عشق یعنی:

وقتی نیستش به یادشی و می خوای باهاش باشی 

وقتی باهاشی همش می خوای نگاش کنی 

وقتی نگاش میکنی دوست داری از ته قلب شاد باشه 

و وقتی داری نگاش میکنی و میفهمی از ته قلب خوشحاله عاشق تر شی

 مـن تنــها . . . مخلوق خـدا هسـتم کــﮧ . . .


روز مـرگم را مـے دانــم . . .!


کـافـے است . . " تـــــــ♥ــــــو " نباشی . . . .


آن وقت . .

 من


شعرهــــایم را


از چشمهای تـــــو می دزدم،


دیوان قشنگیست


چشمـــــانت...

 کـوتـاه مـی گـویـم

" دوسـتتـــ دارمـــ "

اما..

از دوست داشـتـنـت ،

کـوتـاه نـمـی آیم...

 مـثـل ِ تـــار ِ مــوهـــایـش ..

ایـن بـــار ،

دوسـتـت دارم هـــایـــم را 

پـشـت ِ گـوشـش انـــداخـــت ..

و …

رفــت !!! 

دلم تنگ شده برا روزایی که:


شبا اس میدادی" مال خودمی "


روزا بیست بار اس میدادی" دوست دارم "


ولی قهر میکردم،قبل از اینکه بخوابی اس میدادی" آشتی نکردیمااااااا "


" هنوز قهری "


دلم تنگ شده

بـــــآ مــن راه  بیــــا

بـــآ تــ♥ــو تشنــــه ی زنــــده بـــودنـــم

هی تو…


نمیدانم نامت را چه بگذارم…


.مخاطب خاص!


.تمام زندگی!


.دلیل نفس کشیدن!


.همه ی وجود…یا تنها عشقم…


…به هرنامی که باشی بدان…


…ارام…


…برایت جان میدهم…

امروز

خاطراتت را سوزاندم

  اما...

بوی خوش هیزمش بیقرارم کرد,دلتنگت شدم..

بیا تمامش کنیم.... 

همه چیز را....

که نه من سد راه تو باشم و نه تو مجبور به ماندن....

نگران نباش....

قول میدهم کسی جای تو را نمیگیرد...

اما فراموشم کن.....

بخند... تو که مقصر نبودی...

من این بازی را شروع کردم... خودم هم تمامش میکنم...

میدانی؟؟؟؟؟؟؟؟

گاهی نرسیدن زیباترین پایان یک عاشقانه است....

بیا به هم نرسیم...!!!

  روزگار بهتری از راه می رسد

کسی نگفته است که زندگی کار ساده ایست،گاهی بسیار سخت و ناخوشایند می نماید.

اما با تمام فراز و فرودهایش، زندگی ...از ما انسانی بهتر و نیرومند تر می سازد.

حتی اگر در لحظه حقیقت آن را در نیابیم.

به یاد آر ...

که در آزردگی، رنج از خود دور داری،و در دلتنگی، بگذاری اشکهایت جاری شوند،

و در خشم خود را رها سازی،و در ناکامی بر خود چیره شوی،تا می توانی یار خود باش.

می توانی بهترین دوست خود باشی،اما به هنگام آشفتگی مرا خبر کن!

می کوشم، بدانم چه وقت باید در کنارت باشم.اما گاه ممکن نیست، پس خبرم کن.

عشق بالاترین هدیه ای است که می توانیم به یکدیگر بدهیم.و ایثار یکی از بزرگترین لذت هایی است که به ما

ارزانی شده.

من اینجایم هر زمان و همیشه،تا هر آنچه دارم به تو هدیه دهم
                                

 زندگی دوختن شادیهاست و به تن کردن پیراهن گلدار امید 

 زندگانی هنر هم نفسی با غم هاست زندگانی هنر هم سفری با رنج است

زندگانی هنر سوختن اکنون با روشنی آینده است زندگانی هنر ساختن پنجره بر بیداری است

زندگانی یافتن روزنه در تاریکی است زندگانی گاهی آری به همین باریکی در همین نزدیکی است

زندگانی هنر بافتن پارچه زیبایی است زندگی دوختن شادیهاست و به تن کردن پیراهن گلدار امید.

   --------------------------------------------------------------------------------

شرار عشق
شادم که در شرار تو می سوزم شادم که در خیال تو می گریم

شادم که بعد وصل تو باز اینسان در عشق بی زوال تو می گریم

پنداشتی که چون ز تو بگسستم دیگر مرا خیال تو در سر نیست

اما چه گویمت که جز این آتش بر جان من شراره دیگر نیست

شب ها چو در کنار نخلستان کارون ز رنج خود به خروش آید

فریادهای حسرت من گویی از موج های خسته به گوش آید

شب لحظه ای به ساحل او بنشین تا رنج آشکار مرا بینی

شب لحظه ای به سایه خود بنگر تا روح بیقرار مرا بینی

من با لبان سرد نسیم صبح سر می کنم ترانه برای تو

من آن ستاره ام که درخشانم هر شب در آسمان سرای تو

غم نیست گر کشیده حصاری سخت بین من و تو پیکر صحراها

من آن کبوترم که به تنهایی پر می کشم به پهنه دریاها

شادم که همچو شاخه خشکی باز در شعله های قهر تو می سوزم

گویی هنوز آن تن تب دارم کز آفتاب شهر تو می سوزم

در دل چگونه یاد تو می میرد یاد تو یاد عشق نخستین است

یاد تو آن خزان دل انگیزیست کاو را هزار جلوه ی رنگین است

بگذار زاهدان سیه دامن رسوای کوی و انجمنم خوانند

نام مرا به ننگ بیالایند اینان که آفریده شیطانند

اما من آن شکوفه اندوهم کز شاخه های یاد تو می رویم

شبها تو را به گوشه تنهایی در یاد آشنای تو می جویم
 --------------------------------------------------------------------------------

و غم انگیز ترین آهنگم

امشب از دوری تو دلتنگم و غم انگیزترین آهنگم

امشب از غصه و غم لبریزم آه ای عشق مگر من سنگم

برگی از شاخه جدا در پاییز خشک و بی حوصله و کمرنگم

بی تو دهگده ای خاموشم  دور افتاده ترین آهنگم

حر ف ناگفته زیاد است ولی حیف در قافیه ها می لنگم.

--------------------------------------------------------------------------------
زندگی
زندگی آسان نیست در بر این تاریکی تاریکی همچو سیاهی

رنگ روشن نکند سایه این تاریکی  چاره این تاریکی

نور روشن. نور زرد. نور شادی همچو برف نیست در سایه این نور سیاه

لطف وامداد خدایان قدیم نور تیره رنگ بغز

 سایه افکنده است بردامان ما نیست در افکار او روشن شدن

زنده بودن عشق بودن همچو باد رفتن و با همنوایان دوستی

شاد بودن همنوازی همچو بلبل در کنار گل سرودن

همچو عاشق در کنار یار بودن عاشقی اسودگی!!!..........

اری از عشق تو باید برف شد خالی از هر گونه شک ونیستی

اری از عشق تو باید سرد شد همچو جان دادن برای عاشقی.
--------------

------------------------------------------------------------------
امید

شمع ها به آرامی می سوختند ، فضا به قدری آرام بود که می توانستی صحبتهای آن ها را  بشنوی

اولی گفت : من صلح هستم ! با وجود این هیچ کس نمی تواند مرا برای همیشه روشن نگه دارد . من معتقدم که

از بین می روم . سپس شعله اش به سرعت کم شد و از بین رفت .

 دومی گفت : من ایمان هستم ! با این وجود من هم ناچاراٌ مدتی زیادی روشن نمی مانم . بنابراین معلوم نیست که

چه مدت روشن باشم وقتی صحبتش تمام شد نسیم ملایمی بر آن وزید و شعله اش را خاموش کرد .

شمع

سوم گفت من عشق هستم ! و آن قدر قدرت ندارم که روشن بمانم مردم مرا کنار می گذارند و اهمیت مرا درک نمی

کنند آنها حتی عشق ورزیدن به نزدیکترین کسانشان را هم فراموش می کنند و کمی بعد او هم خاموش شد .
 
ناگهان ...

 پسری وارد اتاق شد و شمع های خاموش را دید و گفت :

چرا خاموش شده اید ؟ قرار بود شما تا ابد بمانید و با گفتن این جمله شروع به گریه کردن  کرد .

سپس شمع چهارم گفت : نترس تا زمانی که من روشن هستم می توانیم شمع های دیگر را دوباره روشن کنیم . من

امید هستم !

کودک با چشمهای درخشان شمع امید را برداشت و شمع های دیگر را روشن کرد .

چه خوب است که شعله امید هرگز در زندگیتان خاموش نشود .

هر یک از ما می توانیم امید ، ایمان ، صلح و عشق را حفظ و نگهداری کنیم.

--------------------------------------------------------------------------------

نازنینم

 نازنینم همه هستی همه مستی 

بی توام  بی همـــه هستی هر چــــه دارم 

با تو دارم  بــــــــا تـــوام با شــــــور و مستی

عشق و رویـــــــا عشق و هستی /در کـــــلامـــــم در نــــــگاهم 

مــــــــــــوج عشق و موج هستی /همــــــــه آرامش همـــــــــه آرام 

تو هستی
--------------------------------------------------------------------------------

در دنیا زندگی کن بی‌آن که جزیی از آن باشی‌ زندگی را به تمامی زندگی کن‌

در دنیا زندگی کن بی‌آن که جزیی از آن باشی‌.     همچون نیلوفری باش در آب‌; زندگی در آب‌، و بدون تماس با آب‌.

--------------------------------------------------------------------------------

من آن روز را انتظار می کشم

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد

و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت./روزی که کمترین سرود بوسه است

و هر انسان برای هر انسان برادری ست./روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند

قفل افسانه ایست و قلب  برای زندگی بس است.

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است/تا تو بخاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی

روزی که آهنگ هر حرف ؛ زندگیست/تا من بخاطر آخرین شعر رنج جستجوی قافیه نبرم...

روزی که تو بیایی ؛ برای همیشه بیایی /و مهربانی با زیبایی یکسان شود.

روزی که ما دوباره برای کبوتر هایمان دانه بریزیم.../و من آن روز را انتظار می کشم

حتی روزی  که دیگر نباشم.