آغوشت را تـــــــنگ تر کن...

حســـــــــادت میکنم به هــــــــــوایی که میان من وتوست

آغوشت را تنگتر کن....

بـــی مرز میــــــــخواهمت ....

 از تمـ ـام عطـر های دنیـا

تنها لحـظـه ای

بویـی شبیــه به " آغوشت " مـیخواهم

تا هـوش از سر ایـن همه دلتنگـی ببــرد ...

 دنیا با لحن آغوش تو

هم صحبت مادام العمر من است..

سایه ام را روشن کن

تا عقلم به لمس خدا، قد بدهد..

بیا و بمان..،

این زبان دیگر نایی برای گاز گرفتن ندارد..،

وقتی صحبت از نبودنت می شود..

کجا ؟ همینجاست...

آغوش  من !

که روزی هزار بار می خوانمت که بیا

و تو

درهرهزار بار

باشیطنتی تمام

صدا نازک میکنی و

باز هم میپرسی کجا؟

 آغـــــــوش مــــن فقــــط بــــه انـــــدازه ی "تــــــو" جـــا دارد و بــــــس...

بــــــاور نمیکنـــــی؟؟!!!

خیــــــــال مــــــرا در آغـــــــوش بکـــــش...

ببیــــــن لبـــــــریز میشـــــــوی از عشــــــق...

از مــــــــن...

ببیـــــــن آغـــــــوش مـــــــن فقـــــط بـــــــه انــــــــدازه ی "تــــــــو" جـــــــا دارد...